آموزش مهارت های مناسب به کودکانی که دست انداخته می شوند.

** وقایع رو تجزیه و تحلیل کنید.
در مورد جملاتی که کودک را آزار می دهد، به گفتگو بپردازید.
* برچسب های حرفی را که اذیت کنندگان به کار می برند، مشخص کنید. تمام حرف های عذاب آوری را که کودک به خاطر می آورد، بنویسید و سپس مواردی را که خودتان به یاد می آورید، به آن بیفزایید. چند روز متوالی، این حرف ها را ثبت کنید.
* حرف ها یا لقب ها را تقسیم بندی کنید. بعضی حرفها یا نامها آنقدر بچه گانه، و یا به روشنی نادرست هستند که هر دوتان می توانید به آن ها بخندید؛ مانند : « کله ات برعکسه» «مادرت پوتین سربازی می پوشه ». برای کودکتان توضیح دهید که لازم نیست در چنین مواردی از خودش یا خانواده اش دفاع کند، و این حرف ها بی معنا هستند و ارزش پاسخگویی را ندارند. با این حال، اگر حرف های کودکان دیگر به نظر صحیح می رسند، نظیر : «پات بو می ده » یا «دماغت قد یه پرتقاله»، کودک باید بیاموزد، طوری پاسخ دهد که باعث بازداشتن مسخره کننده شود. این گونه رفتار می تواند به معنای تغییر در رفتار و یا پیدا کردن یک «پوست کلفت» باشد.

** حساسیت کودک را نسبت به دست انداختن، کاهش دهید.
به کودک بیاموزید که با اصلا پاسخ ندادن، به دست انداختن دیگران خاتمه دهد.
* موقعیت را نمایش دهید. بگذارید کودک، نقش اذیت کننده و والدین نقش کسی را که دست انداخته می شود، ایفا کند. اجازه دهید کودک ، با همان جملاتی که در مورد خودش به کار رفته است، پدر و مادرش را دست بیندازد. این کار به او کمک می کند که به چنین رفتارهایی عادت کند و همچنین فرصتی می یابد تا در مورد بی توجهی به آن ها درسی بگیرد. با رفتار خود، نشان دهید چه طور به این گونه رفتارها واکنش نشان نمی دهید و صرفا سرتان را برمی گردانید و می روید.
* تمرین کنید. اکنون، نقش ها را عوض کنید و بگذارید کودک، نقش قربانی را بازی کند. به او چند حرف ملایم بزنید و لقب هایی بدهید و او را وادارید که تمرین کند به آن ها بی توجهی نشان دهد. از روی فهرستی که قبلا تهیه کردید، عمل کنید و ناراحت کننده ترین حرف ها را در آخر دربیاورید. هدف شما این است که کودک آنچنان به این رفتارها عادت کند که به طور خودکار به آن ها پاسخ ندهد. او را تشویق کنید. در این هنگام اگر کودک، واکنش عاطفی از خود نشان داد، جلسه را متوقف کنید و یا به جمله ملایم تری برگردید.
* به کودکتان روش های کسب آرامش تدریجی را بیاموزید، تا هنگامی که می خواهد آرام بماند، آن ها را بکار بگیرد.
** پاسخ جدیدی را به کودک، آموزش دهید.
گستره پاسخ ها را افزایش دهید و جایگزین های ممکن را تمرین کنید.
*نقش بازی کنید. یکبار دیگر وانمود کنید که شما قربانی هستید و کودک می خواهد شما را دست بیندازد. پاسخ های مختلفی را تمرین کنید: «مسخره است. مادر من اصلا چکمه نداره» و یا اینکه این رویکرد را بیاموزید: «من میدونم که چه هدفی داری، ولی به اون نمی رسی. من تصمیم ندارم از کوره دربرم.»
*گاهی بهترین دفاع کودک می تواند پاسخی مناسب و خوب باشد. یک زبان سریع، ابزار خوبی است. به کودک کمک کنید تا پاسخ های مناسبی را بیاید و سپس استفاده از آنها را با او تمرین کنید.
موقعیت را شبیه سازی کنید . با استفاده از جمله هایی که به صورت فهرست درآورده اید، کودک را وادارید که پاسخ ها را تمرین کند. با انتخاب هایی شروع کنید که برای کودک راحت تر هستند.
با یک هم پیمان، تمرین کنید. یک خواهر یا برادر و یا یک دوست خوب، ممکن است مایل به کمک باشد. اجازه دهید با همدیگر، موقعیت ها را دوباره از نو، اجرا کنند. ممکن است به آن ها خوش بگذره!
برای تمرین به ملایمت و و بی هوا کودک را دست بیندازید. و زمانی که چنین به نظر می رسید که او می تواند پاسخ مناسبی بدهد، رفتار دوستانه تان را کمی غیر دوستانه تر هم بکنید.

** تلاش های کودک را تقویت کنید.
زمانی که کودکتان روش موثری را یافت. او را مورد حمایت و تشویق خود قرار دهید. فرض کنیم او همیشه زمانی که برادرش سر میز شام سربه سرش می گذاشت، فرار می کرد؛ ولی حالا بردبارانه می نشیند و شام می خورد. این رفتار گاهی در مسیر درست است. این مسئله را به او بگویید. فرض کنیم وقتی کودکی، «سارا » را برای موهای فرفری اش دست انداخت، «سارا» از او کناره گرفت و رفت. در این هنگام به او، بگویید که چه کار مشکلی را انجام داده است و شما چه قدر افتخار می کنید که این گونه رفتار کرده است. سپس، یک خوراکی با همدیگر بخورید.

منبع:
چگونه با کودکم رفتار کنم؟، دکتر سهامی